Tema 9.

A sociedade da información.

Grabación de sons.

Dixitalización do son.

Posto que o son se transmite por ondas analóxicas, o ordenador non é capaz de traballar con el. Ese é o motivo polo que un ordenador ha de converter o sinal analóxico dos sons en sinal dixital, proceso que se denomina dixitalización do son.
E este proceso repítese en sentido contrario cando é o ordenador o que ha de xerar son para que se oian mediante uns altofalantes, cascos musicais...
A dixitalización dun son supón tomar mostras do sinal sonoro (mostraxe) cada certo tempo (frecuencia de mostraxe) e medir a intensidade do sinal analóxico (I). Cuantas máis veces mídase o sinal sonoro por segundo (frecuencia de mostraxe alta), e canto maior sexa o rango para medir a intensidade (maior número de bits para ter máis valores), mellor calidade terá o son dixitalizado e máis parecerase ao son real.

Formatos de son.

• WAV···> É o formato estándar; nestos arquivos se almacenan sons reais en forma dixital.
• MIDI···> Nestos arquivos non se gardan sons reais, senon ordes para que un sintetizador musical xenere a música. Ocupan bastante menos espacios que os arquivos de son real, aínda que teñen peor calidade.
• MPS···> Son análogos aos WAV, aínda que almacenan o son real comprimido, polo que ocupan bastante menos espacio, con poca perda de calidade.
• OGG···> Formato de audio comprimido de gran calidade e sen limitación de distribucións, posto a que está baseado na licencia pública xeral de GNU.
• WMA···> Estos son os arquivos de audio del reproductor de Windows Media que ven incorporado en Windows; son arquivos comprimidos con boa calidade de son. Teñen a particulariedade de ascoitarse a medida que se van recibindo os ficheiros, algo fundamental para internet.
• Real Audio···> É un formato moi utilizado en internet, xa que a súa principal característica é que vai reproducindo amedida que se le, nun tempo real. 
• MP3···> É un formato de compresión de audio dixital patentado que usa un algoritmo con perda para conseguir un menor tamaño de arquivo.
 

Grabacións.

• MÚSICA···>.Audacity é unha aplicación que permite gravar, editar e gardar os arquivos de audio dende varias fontes diferentes e en distintos formatos. Está disponible para Windows e para Linux.
• VOZ···> Pódese usar o grabador de sons que inclúe o sistema operativo. Esta utilidad soe estar incluída en tódolos programas de edición de son e vídio.
• CD DE AUDIO···> Para extraer música dun CD de audio haberá que recurrira programas específicos de extracción de audio digital, coñecido como ripeadores.O Reproductor de Windows Media ofrece a posibilidade de copiar canción no disco duro con formato wma ou mp3.
• TARXETA DE SON···>  

1. Entrada de línea de audio. Permite introducir, ao ordenador, son dun aparato externo: unha radio, unha cadea de música... (Azul)
2. Porto MIDI/Joystick. Permite introducir son directamente dende un instrumento musical ou conectar un joystick para xogos. (Amarelo)
3. Entrada de micrófono. Permite introducir son do exterior, voz, música... (Vermello)
4. Salida para altavoces ou cascos. Permite conectar esos dispositivos para escoitar os distintos sons. (Verde)
5. Salida de audio. Envía o son a un amplificador ou grabador externo. (Negro)  

Vídeo Astarot

Ligazón vídeo Astarot

As Meninas.

TRANSFORMACIÓN	RESULTADO
Reflexar e recortar. Reflexa o cadro horizontalmente e recórtao ata eliminar ao pintor e o teito da habitación.
Reconstruír zonas borradas. Usa a ferramenta de clonación para quitar ó can da escea e simular o contido que habería na súa posición
Colorear un detalle. Recorta o vestido da infanta Margarita e pégao nunha nova capa. Utiliza os niveis de cor para colorealo de azul.
Centrar a atención. Selecciona os persoaxe do primer plano, cópiaos nunha nova capa e fala non visible. Desenfoca o fondo e volve a deixar visible a primeira capa creada.
Cambio de estilo pictórico. Aplica algún dos filtros artísticos para converter o cadro á técnica de pintura ó óleo, ao cubismo ou ao impresionismo.
Persoalizar a obra. Da o teu toque artístico ao cadro modificándoo ao teu criterio, por exemplo, dibuxando algún detalle, añadiendo novos persoaxes, cambiando cores, insertando textos, etc.

Cartel do día das letras galegas.

Cara.

Montaxe.

Filtros.

6. CONEXIÓN ENTRE DISPOSITIVOS MÓBILES

1.Dispositivos móviles.
Os avances tecnolóxicos na miniaturización de dispositivos e a evolución das redes inalámbricas levaron cada vez máis á integración na nosa sociedade de dispositivos informáticos pequenos e portátiles. Estes dispositivos caracterízanse por ser móbiles, tendo a capacidade de procesamentoe comunicación de rede, polo que as posibilidades que ofrecen son prácticamente infinitas: Vixilancia, telefonía, música, fotos, etc., en calquera momento ou lugar.
Entre os dispositivos móbiles inclúense:
- Ordenadores portátiles.
-Dispositivos de mano (Handheld), como teléfonos móbiles, asistentes dixitais persoales (PDA), gps, etc.
-Dispositivos que pódense levar postos, como reloxos dixitais con funcionalidades semellantes ós do PDA.
-Dispositivos insertados en aparatos, coma vehículos, electrodomésticos, etc.
A facilidade de transporte de de moitos de estes dispositivos, xunto coa súa capacidade para conectarse adecuadamente a redes en diferentes lugares, fai posible a computación móbil e ubicua.

Ordenador portátil

2.Computación móbil e ubicua.
 A Computación Móbil é un termo moi utilizado para describir o uso de computadora sen a necesidade de estar conectadas a unha rede, xa sexa por raio, satélite, etc. Pódese definir a Computación Móbil como a serie de artefactos e equipos portátiles, hardware que fan uso da computación para lograr o seu funcionamento, así, tense ás computadoras portátiles, os teléfonos celulares, os cadernos de notas computarizados, as calculadoras de peto, etc.
Unha das características esenciais para o uso de dispositivos móbiles é a súa conexión fácil á rede local mediante enlaces inalámbricos que poden manterse aínda que teña movemento.
Un dispositivo colocado nun novo entorno configúrase automáticamente e sen intervención do usuario.
Na actualidade non existen moitas as persoas que traen a súa computadora na computación móbil deixou de ser un instrumento de presunción, para converterse nun medio de traballo., é practicamente dicir que é parte do uniforme do profesionais, do vendedor e ata o que control a no inventario e un camión, nunha NOVA TECNOLOGIA.
A Computación Ubicua é a integración  da informática no entorno dos usuarios usando dispositivos móbiles que poden comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente ao usuario. Os seus promotores propugnan a integración de dispositivos arredor de escenarios onde se encontre localizado ser humano, no que este pode interactuar de xeito natural cos seus dispositivos e realizar calquera tarefa diaria de xeito completamente trasparente con respecto aos seus computadores. Durante as súas actividades ordinarias, alguén que estea "a usar" computación ubicua (dicimos entrecomillas "usando" porque o usuario nunca o fará directamente) faino a través de diversos dispositivos e sistemas computacionais simultáneamente, e xeralmente farao sen percibilo.

Computación Ubicua

3.Tipos de conexión inalámbrica.
A conexión de dispositivos móbiles precisan redes de comunicacións inalámbricas. Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inalámbricas. 
Algunhas das máis usadas son: 
-Redes WiFi, son redes de área local inalámbrica para a conexión de ordenadores. 
-Redes WiMAX, son redes de área metropolitana (uns 50 Km) que permiten a conexión por banda ancha de alta velocidade. 
-Redes ad-hoc, permite a conexión directa de dispositivos entre sí, sen necesidade de dispor dun punto de acceso que centralice a xestión das comunicacións inalámbricas de rede.
-Comunicacións WAP, para comunicacións inalámbricas por telefonía móbil.
-Redes por infravermellos (IR), permiten a comunicación entre dous dispositivos, visibles entre sí, usando ondas infravermellas.
-Bluetooth, utilizanse para a conexión inalámbrica de corto enlace (10 metros). Esta tecnoloxía inclúenas diversos dispositivos como teclados, iPad, móviles, impresoras, PDA, cámaras dixitais, auriculares, etc. para intercambiar información.

BlueTooth

4.Adaptadores USB.
Para convertir algúns dispositivos como PC, portátiles, etc.. en móviles pódense usar unha tarxeta inarámica ou un adaptador USB. A ventaxe dos adaptadores USB é que non precisan montaxe, simplemente conectar o adaptador nun porto USB. 

Adaptador USB

5.BlackBerry.
É un dispositivo handheld inarámico co que se pode usar os servizos de correo electrónico, telefonía móbil, SMS, navegación web e outros servizos de información inarámicos. 

BlackBerry

 Conexión entre dispositivos móbiles.

5. COMPARTIR RECURSOS

1.Compartir recursos en Windows. 
 Para poder compartir os recursos en rede cómpre que a confirmación da rede de área local esté activada a casilla Compartir Impresoras e arquivos. Para iso, dentro de Conexión de rede, facer clic con botóndereito do rato sobre Conexión de área local para ver as súas propiedades.
Para compartir carpetas e discos os pason son:
1. Pulsar o botón dereito do ratosobre o que se vai compartir.
2. Seleccionar a opción Compartir e Seguridade.
3. O cuadro de diálogo que aparece é diferente en función de que esté activado o Uso compartido simple de arquivos ou non. En calquera caso, seleccionar a opción compartir este cartafol.
-Na compartición simple, pódese activar a casilla Permitir que os usurios da rede cambien meus arquivos si se permite acceso totala ela na rede; de non marcala sollo poderá ser lida ou copiada, non modificada.
-Na compartición con permisos, facer clic sobre o botón Permisos para asignar os permisos aos distientos usuarios.
4. Facer clic en Aplicar e Aceptar para que os cambios surtan efecto.
Ó compartir un cartafolaparaece baixo ela unha man. Este é o simbolo que identifica os cartafois compartidos.

2.Compartir impresoras

Se desexamos compartir unha impresora en rede, debemos colocarnos na carpeta impresoras do equipo que ten conectada a impresora e definila como compartida da mesma forma que o fixemos para as carpetas do punto anterior. Hai que recordar que para poder imprimir con esa impresora o equipo que a ten conectada debe estar a funcionar.

No equipo con impresora:
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Pulsar o botón dereito do rato sobre a icona da impresora e seleccionar a opciónCompartir.
3. Activar a casa Compartir impresora.
4. Premer Aplicar e Aceptar.
5. Visualizarase unha icona dunha man.
No resto de equipos.
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Facer clic sobre o enlace Agregar unha impresora e iniciarase un Asistente moi sinxelo no que soamente hai que indicar o equipo da rede onde se encontra conectada a impresora a agregar.
3. Visualizarase outra icona.

3.Compartir recursos baixo diferentes sistemas operativos 

É posible traballar, nunha mesma rede, con equipos que teñen diferentes sistemas operativos instalados. Isto conséguese grazas á aplicación SAMBA de Linux.

Dende Windows, accédese aos recursos compartidos noutros equipos, con Windows ou Linux, utilizando o Ámbito de rede e navegando polos diferentes recursos.

Compartir recursos

4. XESTIÓN DE USUARIOS E PERMISOS.

1.Creación de grupos de usuarios.
Windows é un sistema multiusuario. Isto permite que varias persoas poidan utilizar o mesmo ordenador para realizar as súas tarefas.
Xestionan a información asignando contas aos distintos usuarios. Dependendo do tipo de usuario, e os permisos que teña, o sistema lle permite o acceso a os recursos aos que estea autorizado.

2.Identificación.
Para entrar nun sistema operativo multiusuario solicítase un nome de usuario (Login) e un contrasinal (Password).
Unha vez introducidos estes datos o sistema operativo permite o acceso aos recursos que se teñan autorizados dependendo do tipo de usuario.
Calquera sistema de identificación ha de posuír unhas determinadas características para ser viable:
-Ha de ser fiable cunha probabilidade moi elevada (podemos falar de taxas de fallo de nos sistemas menos seguros).
-Economicamente factible para a organización (se o seu prezo é superior ao valor do que se intenta protexer, temos un sistema incorrecto).
-Soportar con éxito certo tipo de ataques.
-Ser aceptable para os usuarios, que serán á fin e ao cabo os que o utilicen.

Contas de usuario.

3.Xestión de contas en Windows.
As contas dos usuarios xestiónanse dende Contas de usuario no Panel de control. Pódense crear novas contas, modificar ou eliminar as existencias, etc. A secuencia "Inicio Panel de Control Contas de Usuario", quere indicar que navegaremos a través do botón de "Inicio" de Windows XP Professional, seleccionando a continuación a opción "Panel de control", para finalmente executar aplicación correspondente á icona "Contas de usuario"; utilizaremos habitualmente este método descritivo para especificar como poder acceder ao lugar requirido en cada instante.

Panel de control

4.Espacio de traballo.
Ó espacio de traballo dun usuario chámaselle Contas de usuario. A cada conta se lle asigna un diretorio específico no disco duro onde se almacena toda a información de cada usuario, Seus documentos, Favoritos, Personalización do escritorio, etc.
Por exemplo a conta de usuario ''María'' almacénase do seguinte modo: Sistema Operativo:Windows
Directorio:C:/DocumentsandSettings/maria.

Estructura de directorio.

5.Tipos de usuarios.
Normalmente no sistema existe un Administrador e o resto son usuarios.
-Administrador ou root: É o encargado da configuración e mantemento do sistema. Ten acceso e privilexios sobre todos os recursos. Pode instalar e desinstalar programas ou hardware, xestionar aos usuarios, etc. Non é recomendable utilizar o usuario root para unha simple sesión de uso habitual, xa que pon en risco o sistema ao garantir acceso privilexiado a cada programa en execución. É preferible utilizar unha conta de usuario normal e utilizar o comando o seu para acceder aos privilexios de root en caso de ser necesario

Administrador

-Usuario: É quen utiliza o sistema e ten acceso aos recursos que o administrador lle permite. Non pode cambiar a configuración nin eliminar arquivos esenciais.  Hai dous tipos de usuarios:
Usuarios interactivos: Este grupo representa a todos aqueles usuarios que teñen o dereito de iniciar unha sesión local no sistema ou rede.
Usuarios autenticados: Agrupa a todos os usuarios que posúen unha conta propia para conectarse ao sistema, só poden ver algúns arquivos e carpetas do sistema e ler, modificar e eliminar os arquivos pertencentes á súa conta.
-Grupo: Os usuarios asócianse en forma de grupos para facilitar certas tarefas, como compartir recursos. Cada usuario poderá acceder aos seus propios recursos e aos do grupo que pertence. Exemplos de grupos son Alumnos, Profesores, Invitados, etc.

6.Adxudicación de permisos en Windows. 
Para definir, ver, cambiar ou  quitar permisos de arquivos e carpertas:
1.Facer clic no botón dereito do rato no arquivo ou carpeta e seleccionar Propiedades.
2.Seleccionar a pestana Seguridade. Móstrase unha listaxe de todos os equipos ou usuarios que teñen dereitos sobre o obxecto. 
3. Utilizar o botón Quitar para eliminar aos usuarios que non terán acceso, ou ben, Agregar para añadir novos usuarios.
4. Aos seleccionar un grupo ou usuario móstranse os Permisos de usuario de que dispoñen podéndose permitir ou denegar cada un deles. 
Se a fiestra de Propiedades non se amosa a pestana Seguridade:
1. Facer clic en Inicio.
2. Entrar no Panel de control.
3.Seleccionar Apariencia e temas.
4. Entrar en Opcións de arquivos. 
5. Na pestana Ver, desactivar a celda Utilizar uso compartido siple de arquivos, que se encontran no apartado Configuración avanzada.

Propiedades.

Xestion de usuario

 

3.CONFIGURACIÓN DUNHA REDE.

1.Configuración.
Unha vez instalados os elementos que compoñen unha rede, o seguinte paso é configurar cada un dos equipos para que a rede comence a funcionar.
Windows detecta e configura automáticamente a rede ao instalarse. Sen embargo en calquera momento pódese verificar ou modificar esta configuración. Para iso se desarrollan os seguintes pasos:
1. Entrar no menú Inicio.
2. Facer clic con botón dereito do ratón no icono Meus sitios de rede. Aparecerá o icono que informan sobre o estado da rede de área local.
3. Presionar sobre este icono co botón dereito do ratón e seleccionar Propiedades.
4. Facer dobre clic sobre a icona Protocolo Internet (TCP/IP).
Unha vez seguidos estes pasos aparece un cadro de diálogo coas propiedades da conexión de área local dende donde se pode configurar parámetros referentes á rede, tales como:
-Nome do equipo.
-Grupo de traballo.
-Máscara de subrede.
-Porta de enlace.
-DNS.

2.Indentificación na rede.
Cada un dos equipos que pertencen a unha rede deben ter asignado un nome distinto. A súa vez, estes equipos deben pertencer a un mesmo grupo de traballo que identifica á rede. Exemplos:
Grupo de traballo: CASA.
Nome dos equipos: PC Goyi, PC Alberto, PC Portátil.

3.Comprobar o funcionamento da rede.

1.Abrir o menú Inicio e facer clic sobre Meus sitios de rede. Aparece unha pantalla cos documentos compartidos na rede.

2.Para ver todolos ordenadores que forman parte da rede, facer clic en Ver equipos do grupo de traballo, mostrándose os equipos conectados á rede nese momento.

4. Conectarse a unha rede WiFi dende un equipo. 
Un equipo WiFi conéctase automáticamente á rede que estea no seu redor.
Facendo dobre clic sobre a icona WiFi é posible elexir entre unhas das redes inalámbricas dispoñíbels tendo en conta que as redes con seguridade habilitada requeren un contrasinal.

5.Coñecer a dirección IP.
Para saber cal é a túa IP interna o mellor é que o fagas dende o teu propio ordenador. Se tes un PC desprega o menú de inicio e escribe no recadro de buscas no recadro de buscas o seguinte comando: 'CMD'. En ambos os dous casos aparecerá unha ventá ao estilo MS DOUS. Escribe 'ipconfig/ all' e pulsa a tecla 'Enter'. Dos moitos comandos que aparecerán verás a túa dirección IP interna.

6.Ping.
Serve para verificar a correcta conexión con outros dispositivos da rede. Ping envía paquetes de datos ao dispositivos verificados por unha dirección IP. Ping envía unha solicitude de eco ICMP a un nome de host de destino ou a unha dirección IP. Use ping sempre que necesite comprobar que un equipo host pode conectarse á rede TCP/IP e aos recursos de rede.
Tamén pode usar ping para illar problemas de hardware de rede e configuracións incompatibles.
 Exemplo: ping 192.168.1.1.
Hai que comprobar as estadísticas para verificar se os paquetes enviados son entregados ou non. 


CONFIGURACIÓN DUNHA REDE.

2. CREACIÓN DE REDES LOCALES.

1.Dispositivos de interconexión.
Os dispositivos necesarios para poder interconectar todos os equipos, formando unha rede de área local, variarán en función das características da rede. Os máis comúns son:
Tarxeta de rede: Cada un dos equipos deben ter instalada unha tarxeta de rede. As tarxetas poden ser:

-Ethernet: Utiliza un conector RJ-45, parecido ao do teléfono, que é onde irá conectado o cable.

-WiFi: Son tarxetas inalámbricas que permiten conectar o ordenador á rede a través das ondas. Pódense utilizar á de calquer fabricante sempre que cumpla os estándares.

Concentradores: Son os dispositivos que conectan os cables que proceden de cada equipo. Para iso dispoñen de portos con conectores RJ-45. Os concentrados poden ser:

-Hub: É o máis básico e utilízase en redes pequenas. Os datos que lle chega son enviados a todos os equipos da rede. O ordenador destinatario recibe a información e o resto a omiten .

-Switch: Realiza a mesma función que un hub , pero de forma <<intelixente>> , xa que soamente envía os datos ao equipo destinatario.A súa función é interconectar dous ou máis segmentos de rede, de xeito similar ás pontes (bridges), pasando datos dun segmento a outro de acordo coa dirección MAC de destino das tramas na red.Un conmutador no centro dunha rede en estrella.Los conmutadores utilízanse cando se desexa conectar múltiples redes, fusionándoas nunha soa.

Puntos de acceso: Teñen a mesma funcionalidade que os hubs ou o switch, pero sustitúen os cables por ondas.
Router: É máis avanzado que un  concentrador e permite xestionar direccións IP, conectar distintas redes entre si , establecer a conexión a internet, etc. Se o router é inalámbrico é posible conectarse directamente cos equipos sen necesidade de concentradores ou cableado. A elección dun router determinado ha de ter en conta aspectos como a escalabilidad e flexibilidade para engadir interfaces LAN ou WAN.
Cables de rede: Aínda que existe varios tipos , o máis utilizado en redes locais é o par trenzado. Trátase dun cable formado internamente por oito fíos conductores que se encontran trenzados de dous en dous para apantallalo contra interferencias.Cando se trata de redes con requerimentos de alta velocidade recúrrese a cable e dispositivos de fibra óptica. Encarece o montaxe dunha rede, pero as presentacións son moi altas.

Cable de par trenzado.

2.Instalación e configuración de dispositivos.

A instalación e configuración dos dispositivos de interconexión é moi sinxela. Algunas nocións básicas son:

Tarxetas de rede: Retirar a carcasa do equipo e conectar a tarxeta nunha das ranuras de expansión dispoñíbel. É necesario instalar os drivers da tarxeta no equipo; para iso, tendremos que seguir os pasos que facilita o proveedor utilizando o disco de instalación.

Concentradores: Non requiren configuración e basta con conectarlos á corrente eléctrica para que realicen a súa función

Puntos de acceso: Simplemente deben estar conectados, cun cable, ao router ou a outro concentrador.

Router: Debe ser configurado cos parámetros do proveedor de internet. Normalmente ven configurado para comezar a funcionar. Se é inalámbrico é conveniente asegurarse de que a rede inalámbrica ten a seguridade habilitada para impedir que putros usuarios teñan acceso.

Router

Cableado: Un extremo conéctase á tarxeta de rede do equipo e o outro ó concentrador ou router. Cómpre ter certas precaucións na súa intalación como non doblar o cable, non fixalo á parede con material que poda dañalo, etc.

Cableado

3.Conexión de los componentes.
Actualmente a maioría das redes están organizadas en torno a un punto central que interconectan os dispositivos que a compoñen. Esta estructura coñécese como topoloxía en estrela e se caracteriza por conectar todo os equipos a un concentrador.
Un dos equipos de esta rede pode actuar como servidor de impresión, servidor de correo, etc.
Para que a rede teña conecxión a internet, soamente hai que conectar o concentrador a un router conectado a internet. Isto convirte esta rede de área local nunha intranet. Para crear subredes ou ampliar a rede é posible conectar concentradores entre sí utilizando un porto social que dispoña para iso.
Utilízase sobre todo para redes locais. A maioría das redes de área local que teñen un enrutador (router), un conmutador (switch) ou un concentrador (hub) seguen esta topoloxía. O nodo central nestas sería o enrutador, o conmutador ou o concentrador, polo que pasan todos os paquetes de usuarios.

Topoloxía en estrela.

4.Redes mixtas.
É posible crear unha rede mixta con equipos cableados e equipos inalámbricos.
Para iso utilízase un punto de acceso inalámbrico. Este punto permite conectar ambos tipos de redes. É moi útil para conectar un portátil ou equipo afastado a unha rede cableada. 
Os puntos de acceso inarámicos teñen direccións IP asignadas, para poder ser configurados. Os puntos de acceso (AP) son dispositivos que permiten a conexión inarámica dun equipo móbil de cómputo (ordenador, comprimido, smartphone) cunha rede. Xeralmente os puntos de acceso teñen como función principal permitir a conectividade coa rede, delegando a tarefa de ruteo e direccionamento a servidores, ruteadores e switches.

Redes mixtas.

CREACIÓN DE REDES LOCAIS

1. REDES INFORMÁTICAS.

1.Definición:Unha rede é un conxunto de ordenadores conectados entre sí, que poden compartir datos e recursos. A rede máis simple consta de dous ordenadores e a súa complexidade pode aumentar ata conectar miles de ordenadores en todo o mundo, tal e como sucede na rede Internet.
2.Tipos de redes: Poden clasificarse de acordo con varios parámetros:
-Según o seu tamaño ou área de cobertura.
Redes de Área Local (LAN, Local Area Networks): Son redes de pequena extensión.As principais tecnoloxías usadas nunha LAN son: Ethernet, Token ring, ARCNET e FDDI (ver o apartado Protocolos de Baixo Nivel na primeira parte da documentación).
Redes de Área Metropolitana (MAN,Metropolitan Area Network): É un sistema de interconexión de equipos informáticos distribuídos nunha zona que abrangue diversos edificios, por medios pertencentes á mesma organización propietaria dos equipos. Este tipo de redes utilízase normalmente para interconectar redes de área local.
Redes de Área Extensa (WAN, Wide Area Networks): Estas redes interconectan equipos xeográficamente máis dispersos. -Según o seu nivel de acceso ou privacidade:
Internet: É unha rede mundial de redes de ordenadores. Caracterízase por ser de acceso público e permitir aos seus usuarios comunicarse e compartir información e servizos en todo o mundo. 
Intranet: É unha rede local que utiliza ferramentas de Internet. Pódese considerar como unha Internet privada que funciona dentro dunha mesma institución.
Extranet: É unha rede privada virtual resultante da interconexión de dous o máis intranets utilizando para iso Internet como medio de comunicación.
3.Equipos dunha rede: Nas redes soen diferenciarse:
-O servidor: É o ordenador que proporciona recursos compartidos e servizos aos usuarios dunha rede. Os servizos poden ser de Web, Correo electrónico, impresión, etc.
-Os clientes: son os resto dos equipos conectados a rede. Normalmente estes equipos traballan de forma autónoma accedendo á rede para intercambiar información ou utilizar os recursos e servizos que ofrece o servidor.
4.Redes WLAN(Wireless Local Area Network): un tipo de redes de área local bastante extendidas son as Redes de Áreas Local Inalámbricas ou WLAN. Estas redes permiten aos usuarios acceder a información e recursos sin necesidade de estar físicamente conectados a un determinado lugar.
É un sistema de comunicación de datos inarámico flexible moi utilizado como alternativa á LAN cablear ou como unha extensión desta. Utiliza tecnoloxía de radiofrecuencia que permite maior mobilidade os usuarios ao minimizarse as conexións cablear. As WLAN van adquirindo importancia en moitos campos, como almacéns ou para manufacturación, nos que se transmite a información en tempo real a unha terminal central. Tamén son moi populares nos fogares para compartir un acceso a Internet entre varias computadoras.
5.Recurso compartido: é calquera dispositivo , conxunto de datos ou programa que poda compartirse nunha rede. Poden ser recursos compartidos os arquivos , as carpetas, unha base de datos, o disco duro, unha impresora, un lector de DVD, etc.  
6.Conceptos básicos:cando se traballa con redes é necesario conocer unha serie de conceptos que son básicos para a súa montaxe, configuración e posterior uso.
Algúns deles son:
-A comunicación é o proceso que involucra a un emisor , a unha mensaxe que será transmitida a través dunha canle e a un receptor.
Nunha rede, os ordenadores son emisores e receptores ao mesmo tempo.A canle é o medio polo que circulan os datos (cables, fibre óptica , ondas...)
-Protocolo. Para que emisor e receptor podan entenderse entre si cómpre que utilicen unha mesma linguaxe. En informática , a esta linguaxe e conxunto de regras chámaselle protocolo (o máis utilizado TCP/IP).
-Dirección IP. É a dirección de rede do ordenador. Cada un dos ordenadores que forman parte da rede identifícase por número denominado dirección IP. Está formada por catro números separados por puntos, cada un deles pode tomar valores entre 0 e 255.
-Protocolo TCP. Controla a división da información en unidades individuais de datos (chamadas paquetes) para que estes paquetes sexan encamiñados da forma máis eficiente cara ao seu punto de destino. No devandito punto, TCP encargarase de reensamblar os devanditos paquetes para reconstruír o ficheiro ou mensaxe que se enviou. Por exemplo, cando se nos envía un ficheiro HTML dende un servidor Web, o protocolo de control de transmisión nese servidor divide o ficheiro nun ou máis paquetes, numera os devanditos paquetes e pásallos ao protocolo IP. Aínda que cada paquete teña a mesma dirección IP de destino, pode seguir unha ruta diferente a través da rede. Do outro lado (o programa cliente no noso ordenador), TCP reconstrúe os paquetes individuais e espera ata que chegasen todos para presentárnolos como un só ficheiro.
-Máscara de rede . Número similar a direccion IP, que determina que parte da dirección IP especifica ao equipo e qué parte á subrede á que pertence.Utilízase para crear subredes .
-Grupo de traballo. Os equipos agrúpanse en subredes para facilitar o seu uso. Para que os equipos dunha rede se podan conectar entre si han de estar no mesmo grupo de traballo.
-Porta de enlace ou Gateway. É a dirección IP a través da cal sae da rede local cara ao exterior, xa sexa outra rede ou internet. Soe ser a IP do router.
-DNS, Sistema de Nomes por Dominio. As direccións IP son difíciles de recordar polos usuarios. Por iso utilízase o DNS que asocia as direccións IP a un conxunto de palabras máis fáciles de recordar.

Web Redes Informáticas.